De macrofoto’s lenen zich voor abstracte fotografie. Dat is iets wat ik daar interessant aan vind. Ik zie lijnen en kleuren, vlakken en ritmes, verschillende texturen. Vaak is niet meer zichtbaar welk object ik gefotografeerd heb en dat maakt volgens mij dat je juist beter gaat kijken. Doordat het niet meer herkenbaar is kan ik er ook makkelijker mee spelen tijdens de bewerking in Lightroom. Geen mensen herkenbaar op de foto, dus geen onnatuurlijke huidtinten na de bewerking. Geen herkenbare objecten, dus geen goed of fout in vergelijking met de werkelijkheid. Deze abstracte foto’s geven mij ruimte om te experimenteren, proberen, opnieuw te beginnen, regels te volgen of ermee te breken…. te spelen. Ik vind het een leuk spel.
mijn eigen artistiek maakproces
Omdat ik via ‘fotograferen wat me opvalt’ mijn fascinatie (nog) niet kan vinden, heb ik besloten om toch maar vanuit een plan te werk te gaan. Ik weet dat ik plezier heb in macrofotografie en ga daar dus mee aan de slag.
Dit voelt als ‘spelen’.