Voor mijn onderzoek voor de opleiding Master Kunsteducatie aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten onderzoek ik het artistieke maakproces, o.a. door het zelf te ervaren in de fotografie. Ik wil kunst maken in plaats van mooie foto’s en het artistiek maakproces ervaren. Na een gesprek met fotodocent Mariska van Zutven ga ik proberen mijn fascinatie in de fotografie te vinden. Ik probeer te fotograferen ‘wat me opvalt’ zonder daar van te voren erg over na te denken. Dit keer dus geen plan vooraf maar kijken wat er op mijn pad komt.
ruimte 
pleister 
verweerd 
reflecterend blad 
sporen 
gespiegelde lijn 
vergeten? 
doorleefd 
rommelig
Bij het bekijken van de foto’s merk ik dat ik er niet tevreden mee ben. Maar eigenlijk is dat gek, dat oordeel. Het doel van het zoeken naar mijn fascinatie is niet ‘mooie foto’s maken’, maar uitvinden wat me binnen de fotografie en qua onderwerpen bezig houdt. Dus ik doe mijn best om het oordeel uit te stellen en verder te zoeken.
Maar ik lijk geen fascinatie te kunnen vinden… hoewel ik aardig wat foto’s maak en daarna ervoor ga zitten om te zoeken naar de overlap of samenhang, komt er geen duidelijke fascinatie naar boven. Ik vraag me af of ik toch niet bewust een onderwerp moet kiezen in plaats te wachten tot het zich aandient. Toch besluit ik nog een tijdje door te gaan, ook al heb ik het gevoel dat het (nog) tot niets leidt.
Dan lijkt er toch wat te ontstaan? Maar waar zit de fascinatie? Het valt me op dat ik donker en licht fotografeer. Daarnaast lijkt ik regelmatig lijnenspel te zien.
Maar als dat mijn fascinatie is…. dan is dat weinig origineel. Er zijn volop fotografen bezig met licht en donker en lijn. Hmmmm….. het oordeel is terug. En hoeverre wacht ik op de ontmoeting of ben ik daarop aan het sturen?
Ik besluit dat dit niet de weg naar het vinden van mijn fascinatie voor me is. In ieder geval niet op de korte termijn en zet ook een andere route in.